The Way You Make Me Feel #5

Hej. Postanowiłam dodawać notki, kiedy będą gotowe, bo sobota jest dla mnie ciągle zabieganym dniem w ostatnim czasie. Przepraszam, że taki krótki.
Napisałam go dla Zuzi, która miała wczoraj operację. Czekamy, aż wyzdrowiejesz :)
Zapraszam :3
*********************************************************************************

Następnego dnia, kiedy się obudziłem Jodie już nie spała. Bawiła się moimi włosami.

-Hej- uśmiechnęła się.

-Hej- usiadłem- Jak się czujesz?

-Średnio. Pielęgniarki były, kiedy spałeś ale zakazałam im cię budzić.

-Nie musiałaś.

-Tak słodko spałeś… Znaczy…- zmieszała się i odwróciła wzrok.

Uśmiechnąłem się do siebie. Nagle wszedł lekarz.

-Dzień dobry. Jak Jodie? Gotowa?

Westchnęła. Spojrzała na mnie i kiwnęła głową. Zszedłem z łóżka, a ją wywieźli. Czekałem trzy godziny na korytarzu. Kiedy zobaczyłem chirurga od razu do niego podbiegłem.

-Panie doktorze. Jak z nią?

-Były małe komplikacje, ale wszystko się udało.

-Komplikacje? To znaczy?

-Małe krwawienie, ale jest dobrze. Teraz będzie spała jakiś czas. Proszę przyjść jutro. Do rana się nie obudzi.

Pokiwałem głową. Właśnie w tej chwili łóżko z nią wjechało do sali. Dotknąłem jej dłoni. Lekarz miał rację, że powinienem dać jej odpocząć. Wróciłem do Neverlandu.

-Witaj Mike. Jak Jodie?- zapytała gosposia.

-Dobrze. Jest już po operacji. Do jutra mówili, że będzie spać. Kazali mi wrócić tutaj i przyjść następnego dnia.

-Może uszykować ci coś do jedzenia?

-Nie, dziękuję. Pójdę się położyć.

Wszedłem po schodach i położyłem się w sypialni. Patrzyłem w sufit. Chciałbym być przy niej nawet kiedy śpi. Może uda mi się kupić prawa do Castiela. Szybko zerwałem się z łóżka i pojechałem do jej sponsorów. Kiedy mnie zobaczyli, przystanęli.

-Pan Jackson. Co pana do nas sprowadza?

-Chcę kupić pełne prawa do Castiela.

-Ten koń nie jest tani…

-500 000 dolarów.

Wytrzeszczyli oczy.

-Zgoda- jeden z nich podał mi dłoń.

Wypisałem czek i dostałem swoje dokumenty. Wróciłem do domu, wziąłem prysznic i położyłem się spać. Obudziłem się o dziewiątej rano. Od razu pojechałem do szpitala. Jodie jeszcze spała. Kiedy usiadłem na krzesełku, zaczęła otwierać oczy. Złapałem jej dłoń.

-Hej- szepnąłem- Jak się czujesz?

-Nieźle… Długo tu siedzisz?

-Nie. Właśnie przyszedłem.

-Ty i to twoje wyczucie czasu- uśmiechnęła się słabo.

-Mam coś dla ciebie- podałem jej papiery dotyczące Castiela.

Zrobiła wielkie oczy.

-Kupiłeś go… Dla mnie?

Uśmiechnąłem się i pokiwałem głową.

-Mike, przysuń się.

Zrobiłem co kazała, a ona objęła mnie za szyję i mocno się przytuliła.

-Dziękuję- powiedziała cicho- Jeszcze nikt dla mnie tyle nie zrobił.

Pogłaskałem ją po włosach, a kiedy się odsunąłem, otarłem jej łzy szczęścia.

-Nie wiem jak ci dziękować.

-Nie musisz. Chcę tylko, żebyś wyzdrowiała, zanim znów wsiądziesz. I żebyś nie wymykała się na potajemne wyścigi- zaśmiałem się, próbując zrobić groźną minę. Parsknęła śmiechem.

-Dobrze. Jesteś wielki Michael- uśmiechnęła się do mnie.

Zarumieniłem się i spuściłem głowę.

-Mówię serio. Nikt nie był dla mnie taki dobry. Jesteś jak aniołek. Cenisz dobro innych nad dobro własne i starasz się im pomóc.

-Nie jestem żadnym aniołkiem.

-Jesteś. Moim aniołem stróżem.

Zrobiłem się czerwony jak burak.

-Kiedy cię wypuszczą?

-Nie wiem. Strasznie chcę stąd wyjść…

-Poczekaj tu- odrzekłem.

Poszedłem do pokoju lekarzy. Znalazłem doktora Collemana.

-Doktorze. Chciałbym zabrać Jodie do Neverlandu.

-Żartuje pan? Ona jest po operacji.

-Mam tam świetnie zaopatrzony mały szpital. Wypisze mi pan tylko to, co musi brać i resztę załatwię.

Popatrzył na mnie niepewnie, aż się zgodził. Wypisał mi leki i wróciłem do Jodie.

-Wracasz ze mną do domu- oświadczyłem.

-Słucham?

-Lekarz wypisał mi leki dla ciebie i pozwolił cię zabrać. Spakuję twoje rzeczy, a ty poleż jeszcze chwilę.

Wziąłem jej torbę i włożyłem tam jej ubrania i inne rzeczy osobiste. Potem pomogłem jej dość do łazienki, w której się przebrała. Oczywiście czekałem przed drzwiami w razie czego. Wyszła, a ja założyłem na ramię torbę i wziąłem ją pod rękę. Powoli doszliśmy do mojego auta. Jechałem wolno i ostrożnie. Kiedy weszliśmy, zrobiłem Jodie posłanie na kanapie w salonie i włączyłem telewizję. Oparła głowę o moje ramie i oglądaliśmy w ciszy. Nagle usłyszałem dzwonek do drzwi. Poszedłem otworzyć, a w nich stała… 

PS. I jak? :3