Rozdział III

Obudziłam się w środku nocy. Rozejrzałam się i nagle coś obok mnie się poruszyło. To był Mike. Spał słodko. Nie zamierzałam go budzić. Poprawiłam tylko jego loczki i sama zasnęłam. Rano, kiedy on dalej spał, ubrałam jego szlafrok i zeszłam na dół. Zaczęłam robić mu śniadanie. Po jakimś czasie usłyszałam kroki.

-Dzień dobry.

-Dzień dobry.

-Co tam robisz?

-Śniadanie.

-Mmmmm. Na pewno będzie pyszne.

-Miejmy nadzieję. Nie mam aż takich zdolności kucharskich.

-Przekonamy się.

Podałam nam grzanki z serem i inne przysmaki i zasiedliśmy do stołu. Kiedy Michael wziął pierwszy gryz, zakrzyknął:

-Wow! To jest genialne! Od dzisiaj u mnie mieszkasz. Będziesz mi robić śniadania, obiady, kolacje, desery, no i oczywiście będziesz mi też pomagała przy tekstach.

-Nie zapędził się Pan, Panie Jackson?

-Ani trochę.

Zaśmiałam się.

-Mówię serio.

Spojrzałam na niego wielkimi oczami.

-Miesiąc. Zostań u mnie jeden miesiąc. Proszę. Dopóki nie nagram całej płyty.

Zaczęłam się zastanawiać. Wstał z krzesła, ukląkł przede mną, złapał moje dłonie i szepnął:

-Proszę. Błagam.

Westchnęłam.

-No dobrze.

Zaczął skakać po całej jadalni.

-Hura!

-Michael, spokojnie.

Złapał mnie w ramiona i zaczął okręcać w kółko. W końcu zatrzymał się i spojrzał mi głęboko w oczy. Czas się na chwilę zatrzymał. Dotknęłam jego policzka. Nagle usłyszeliśmy dzwonek do drzwi. Postawił mnie na ziemi i poszedł. Oboje się wcześniej zarumieniliśmy.

-Janet? Co ty tu robisz?

-Ładnie witasz siostrę.

-Cześć, miło cię widzieć.

-Wymuszone to było.

-Marudzisz.

Siedziałam w dalszym ciągu w kuchni i czekałam na to, co się stanie.

-Masz coś do ukrycia, że tak się dziwnie zachowujesz?

-Eeeeee…

Nagle do pomieszczenia weszła jakaś kobieta. Stanęła jak wryta. Po chwili obok mnie pojawił się Mike.

-Janet, to jest Rose. Rose, to Janet. Moja młodsza siostra.

Podeszła do mnie i zaczęła się przypatrywać. Obeszła mnie i stanęła przede mną. Na jej twarzy pojawił się uśmiech.

-Nareszcie sobie znalazłeś jakąś porządną dziewczynę. Nie to co ta Brook. Nigdy jej nie lubiłam.

-Janet, ale my…

-Oj już się nie tłumacz. Wybaczę ci to, że nic mi nie powiedziałeś.

Jej telefon nagle zaczął dzwonić.

-O, wybaczcie na chwilę.

Wyszła do salonu.

-Rose, wiem, że to dziwnie zabrzmi, ale poudawaj moją dziewczynę ok? Janet będzie mi potem zawracać tym głowę cały czas, jak jej powiem, że nie jesteśmy razem. Proszę cię.

-No nie wiem Mike…

-Błagam na kolanach.

Ukląkł. Nagle Janet wróciła.

-O Matko! Trafiłam na oświadczyny! No dalej Michael. Nie przeszkadzaj sobie.

Totalnie nas zatkało. No ale co mieliśmy zrobić?

-Rose? Ekhem…- zerknął na Janet, która pokiwała głową- Czy… czy ty… wyjdziesz za mnie?

Spojrzałam na niego. Przepraszał mnie wzrokiem.

-Wyjdę- odrzekłam nieśmiało.

Wstał. Spojrzał na swoją siostrę.

-Pierścionek- szepnęła mu.

-Yyyyy… Tak, jasne. Dajcie mi chwilę.

Pobiegł do salonu. Po ułamku sekundy wrócił do nas. Wziął moją dłoń w swoją. Była ciepła i miła. Oboje byliśmy bardzo zakłopotani. 

-A teraz pocałunek- podpowiedziała nam.

Obróciliśmy się do siebie przodem. Michael pogłaskał mój policzek i lekko się nachylił. Nasze usta się złączyły. Całował bardzo delikatnie i namiętnie. Aż kolana miękły. Usłyszeliśmy ciche: Ooooooo! Po wszystkim spojrzeliśmy na siebie. Janet posiedziała u nas jeszcze chwilę i pojechała do domu. Obiecała, że nic nikomu nie powie o „nas”.

-Rose, bardzo cię przepraszam za tę całą sytuację. Nie sądziłem, że tak to się potoczy. Jest mi strasznie wstyd.

-Nic się nie stało. To nie twoja wina. Jeżeli ci zależy, to mogę poudawać trochę twoją narzeczoną- posłałam mu kuksańca w bok i puściłam oczko.

-Naprawdę? Mogłabyś?

-Jasne. W sumie co mam do stracenia?

Przytulił mnie.

-Dziękuję.