Rozdział VIII

Następny rozdział, jak widzicie dodałam szybko. Mam nadzieję, że wam się spodoba. Komentujcie :) Enjoy! :)

*********************************************************************************

Następnego dnia byliśmy już w samolocie. Rose nie mogła usiedzieć na miejscu, bo była tak podekscytowana.

-Za ile będziemy? Za ile będziemy?- powtarzała w kółko.

-Za dziesięć minut- odrzekłem.

Jak powiedziałem, tak było. Od razu pojechaliśmy zameldować się w hotelu. Na szczęście większość osób mówiła tam po angielsku.

-Dzień dobry. Miałem zarezerwowany dwuosobowy apartament na nazwisko Jackson.

-Już patrzę… A racja. Pokój numer 111. Na samej górze- recepcjonistka podała mi klucz.

-Dziękuję. Do widzenia. Chodź Rose.

Wziąłem nasze walizki i skierowałem się do windy. Pewnie myślicie co stało się z Barney’em i Ellie? Zostali pod opieką Janet.

-O, dzisiaj jest jakaś impreza. Pójdziemy?- zapytała mnie moja towarzyszka, przeglądając program hotelowy.

-Czy ja wiem… Nie sądzę, że to dobry pomysł…

-Oj proszę- zrobiła słodkie oczka.

Zastanowiłem się chwilę.

-Dobrze, ale nie na długo.

Podskoczyła z radości, cmoknęła mnie w policzek i wybiegła z windy. Dotarabaniłem się do pokoju i rzuciłem torby pod ścianę, oddając głębokie westchnienie. Mieliśmy dwa oddzielne pokoje w apartamencie. W obydwu były dwuosobowe łóżka.

-O której jest ta impreza?

-O osiemnastej. Musimy się powoli rozpakować i iść.

Pokładaliśmy więc wszystkie rzeczy do szafek i usiedliśmy na chwilę. Nadeszła  szósta wieczorem. Zeszliśmy na dół do baru. Leciała tam skoczna muzyka. Usiedliśmy przy barze i zamówiliśmy sobie małe drinki. Po chwili do Rose podszedł jakiś umięśniony i opalony Hiszpan.

-Witaj piękna. Masz może ochotę zatańczyć?- nie zwrócił na mnie w ogóle uwagi.

-Z miłą chęcią- poszła.

Zacząłem się w środku gotować. Po dwóch tańcach, w których byli bardzo blisko siebie, rozpiąłem lekko koszulę na piersi i podszedłem do nich.

-Teraz moja kolej- rzuciłem mu poważne spojrzenie, po którym ustąpił.

Złapałem Rose w pasie i mocno przycisnąłem do siebie. Nasze ciała intensywnie się o siebie ocierały, przez co zrobiło nam się jeszcze goręcej. Obracałem ją jak szalony. Tańczyliśmy ile sił, aż piosenka się skończyła. Spojrzeliśmy sobie wzajemnie w oczy. Rose położyła dłonie na moich rozpalonych policzkach i wtuliła się we mnie ze zmęczenia. Czułem jej ciepły oddech na szyi, co skutkowało mocniejszymi odczuciami na moim ciele.

-Chodźmy może się napić- zaproponowałem.

-Daj mi chwilę. Nie mam siły.

Bez chwili zastanowienia, wziąłem ją na ręce i posadziłem na krześle barowym. Znów podszedł do nas ten Hiszpan.

-Idziesz znów zatańczyć mała?- zapytał Rose.

-Nie Cosma. Już nie mogę.

-Oj no chodź. Będzie fajnie.

-Nie chcę.

-Oj no weź. Co jest z tobą.

-Chyba wyraźnie dała ci do zrozumienia, że nie ma ochoty?- warknąłem.

-A ty co? Jej adwokat?

-Oficjalnie narzeczony.

-A może jej się znudziłeś? Może woli mnie?

-Jeżeli stąd zaraz nie odejdziesz, to oberwiesz i to tak porządnie, że przez następny tydzień będziesz zbierał zęby z podłogi.

-U, jak groźnie. A ty idziesz ze mną.

Złapał Rose za nadgarstek. Moja reakcja była natychmiastowa. Wyrwałem ją z jego uścisku i zaczęliśmy się szarpać. Kiedy nas rozdzielili miałem rozciętą wargę i podbite oko.

-Michael! Co ci strzeliło do głowy?- zapytała zła.

Spojrzałem tylko na mojego przeciwnika i żwawym krokiem ruszyłem do pokoju. Wszedłem do niego, z hukiem zamykając za sobą drzwi, i oparłem się rękoma o parapet. Po chwili usłyszałem kroki. Nie odwróciłem się. Stałem nieruchomo.

-Michael…

Zignorowałem to. Podeszła więc do mnie, ale dalej na nią nie patrzyłem.

-Mike. Co się tam stało?

-Zapytaj sobie Cosmy- warknąłem i usiadłem przy stoliku. Rose podążyła za mną i zajęła miejsce naprzeciwko, po czym złapała moje dłonie.

-Jesteś o niego zazdrosny?

Prychnąłem.

-Nie masz powodu. Nie lubię mężczyzn tego typu. Wolę kogoś opiekuńczego i kochanego- pogłaskała mnie po policzku. Słabo się uśmiechnąłem- To może zajmiemy się tym?- wskazała na moje rany- Zaraz wracam.

Poszła po wodę utlenioną i waciki. Kiedy wróciła, zaczęła wycierać mi krew z wargi.

-Mój mały wojownik- zaśmiała się- Boli?- dotknęła lekko mojego oka.

-Auć.

-Przepraszam. Bardzo boli?

-Nie aż tak.

Milczała przez chwilę, aż odrzekła:

-Dziękuję, że mi wtedy pomogłeś.

-Nie ma za co. Muszę dbać o moją narzeczoną.

Zaśmiała się lekko.

-Nie boisz się tego życia ze mną jako żona?

-Szczerze? Jakoś nie. A mam?

-W żadnym wypadku. Będę o ciebie dbał jak należy- złapałem jej dłoń i ucałowałem, patrząc głęboko w oczy.

Nagle posmutniała.

-Hej. Wszystko gra?

-Już kiedyś tak słyszałam…

-Od niego?

Kiwnęła głową.

-Ja tak nigdy nie zrobię- wziąłem jej dłoń i przyłożyłem do swojego serca- Obiecuję.

Przesunęła ją na mój policzek i mnie po nim pogłaskała. Potem zbliżyła twarz do mojej i… pocałowała mnie. Przyciągnąłem ją sobie na kolana i objąłem w pasie. Serce biło mi jak szalone, jakby zaraz miało wybuchnąć. W końcu odsunęła się lekko, a ja przejechałem kciukiem po jej dolnej wardze. Onieśmieliła się i powiedziała:

-Pójdę po jakiś okład na to twoje oko.

I wyszła. Chłodziłem je sobie do wieczora. W końcu postanowiłem wziąć prysznic i położyć się do łóżka. Ubrałem piżamę i zająłem miejsce w łóżku. Po chwili poczułem jakiś ciężar. Rose położyła się obok i wzięła moją rękę, i położyła ją sobie w talii.

-Dobranoc Michael- szepnęła.

-Dobranoc Rose...