Rozdział V

Hej. Przepraszam, że tak krótko, ale jestem chora i starałam się chociaż trochę dla Was napisać. Wiem, że nie wyszło mi to za dobrze, ale chciałam to już opublikować, żebyście nie musieli długo czekać. Zapraszam do komentowania. Enjoy :)
*********************************************************************************

Następnego ranka, kiedy przechodziłam obok jego sypialni, usłyszałam kaszel. Zajrzałam cicho. Leżał w łóżku cały zaziębiony. Podeszłam do niego, usiadłam na brzegu łóżka i przyłożyłam rękę do jego czoła.

-Masz gorączkę.

-A za dwa dni spotkanie…

-Nigdzie nie pójdziesz.

-Miałem dzisiaj umówione spotkanie w schronisku.

-Chcesz adoptować psa?

-Tak. Myślałem nad tym i dzisiaj miałem to zrobić. Mogę chociaż iść tam?

Zastanowiłam się chwilę.

-Dobrze, ale ja dobieram ci ciepłe ubranie.

-Niech ci będzie mamo- uśmiechnął się.

Podeszłam do niego, cmoknęłam lekko w głowę i odrzekłam:

-Grzeczny synek.

Podeszłam do szafy i wyciągnęłam mu sweter, ciepłą koszulkę i szalik. Zeszłam na dół i postawiłam na wycieraczce ciepłe buty, dla niego. Ubrał się w końcu.

-Gotowy?

-Gotowy.

Otworzył drzwi i wyszliśmy. Po piętnastu minutach byliśmy na miejscu.

-Dzień dobry.

-O, Pan Jackson. Witam. Pan w sprawie Barney’a?

-Tak, owszem.

W czasie, kiedy Michael rozmawiał z jakąś kobietą, ja podeszłam do jeszcze jednej klatki. Siedział tam mały kotek z zielonymi oczkami i futerkiem w kolorze niebiesko-błękitnym…

Michael:
Kiedy rozmawiałem z pracownicą schroniska, dostrzegłem, że Rose przypatruje się małemu kotkowi. Zrobiło mi się ciepło na sercu. Nagle do głowy wpadł mi pewien pomysł.

-Widzi pani tę dziewczynę? Przyjechała ze mną.

-O tak. Widzę, że się zaprzyjaźniła z Ellie. Ta kotka jest u nas od niedawna, tak jak Barney.

-No właśnie. A czy ta kicia też szuka może domu?- uśmiechnąłem się, a ona mi zawtórowała.

-Ależ oczywiście Panie Jackson. Przyniosę tylko papiery.

-Aha, i niech to będzie nasza tajemnica, dobrze?

-Nie ma problemu.

Poszła szybko po dokumenty. Na obu się podpisałem.

-Rose, jedziemy?- zapytałem.

Pożegnała się z kotkiem i poszła do auta, niczego nie podejrzewając. Ja wyszedłem z Barney’em na smyczy i Ellie pod płaszczem. Odjechaliśmy kawałek i zatrzymałem się na poboczu.

-Co ty robisz?- zapytała.

-Coś mi chyba się zawinęło pod płaszczem. Możesz mi pomóc?

Spojrzała na mnie niepewnie i zaczęła mi go „poprawiać”. Nagle zrobiła wielkie oczy i wyciągnęła kotka spod mojego okrycia wierzchniego. Uśmiechnąłem się, kiedy zobaczyłem jej minę.

-Mike… Ale jak…?

-Widziałem, że się polubiłyście, więc adoptowałem też ją. Teraz jest twoja.

Kicia patrząc na Rose zaczęła mruczeć. Dziewczyna przysunęła się do mnie i pocałowała w policzek.

-Dziękuję Michael. Dziękuję ci z całego serca.

-Nie dziękuj. Nie masz za co- uśmiechnąłem się i pojechaliśmy do mojego domu. Kiedy tylko wypuściłem Barney’a z auta, zaczął ganiać po podwórku. Po chwili wbiegł do domu i położył się koło kominka. Rose cały czas trzymała Ellie na rękach.

-Puść ją na ziemię. Niech trochę pobiega- zaproponowałem.

Położyła ją delikatnie na podłogę. Mała podbiegła do psa i zaczęła pomiaukiwać. Barney spojrzał na nią i zaczął trącać ją nosem. Położyli się obok siebie i zasnęli. Ja w tym czasie wysłałem Toma do sklepu po niezbędne rzeczy dla nowych domowników. Rose do mnie podeszła i rzuciła się w moje ramiona.

-Jesteś niesamowity Mike. Nie wiem, jak ci się odwdzięczyć za to maleństwo. Spojrzałem jej w oczy.

-Po prostu o mnie nigdy nie zapomnij- pogłaskałem ją po policzku. Zaczynałem czuć do niej coś więcej, niż przyjaźń. A może to choroba? Sam nie wiem. Ale jej oczy były piękne. Zatapiałem się w nich bez pamięci. Mógłbym posunąć się o krok za daleko, gdyby nie mój nowy przyjaciel. Zaczął skamleć.

-Co piesku?- zapytałem.

-Chyba jest głodny.

-Tom zaraz przywiezie ci jedzenie.

-Ellie też chyba burczy w brzuszku.

-Niedługo oboje dostaną swoją porcję.

Po dwudziestu minutach Tom przywiózł zwierzakom jedzenie i inne akcesoria. Od razu rzucili się do misek. Byłem zadowolony, że dałem im nowy dom i kochających właścicieli. Zasługiwali na to.

Rose:

Nie mogłam uwierzyć, że Mike to dla mnie zrobił. Wieczorem położyłam się do łóżka i zasnęłam razem z Ellie. Przez całą noc leżała obok mnie na poduszce. Ciekawe jak Michael śpi z Barney’em. Wyobraziłam sobie, jak na twarzy leży mu takie Berneński Pies Pasterski. Uśmiechnęłam się w duchu i pogrążyłam w dalszym śnie…