A Place With No Name #6

Witajcie
Zdjęć koni nie będzie, bo nikt nie chciał. Kolejny rozdział. Zapraszam.

*********************************************************************************

-Janet?!- krzyknął Mike i szybko od siebie odskoczyliśmy.

-Cześć. Nie wiedziałam, że masz gościa.

Zerknęłam na Michaela. Był cały czerwony, z resztą ja tak samo.

-Co ty tu robisz?

-Przyszłam cię odwiedzić. Ale jestem chyba nie w porę- puściła mu oczko- Janet Jackson. Siostra tego podrywacza- podała mi dłoń.

-Rose Parker.

-No to od kiedy jesteście razem?- uśmiechnęła się.

-Nie jesteśmy- odrzekł Mike- Rose jest u mnie, bo jej mama zmarła niedawno i się nią opiekuję. Jest tu razem z siostrą.

Janet spojrzała na mnie zmieszana.

-Wybacz. Nie wiedziałam.

-Nic się nie stało- uśmiechnęłam się lekko.

-Tak w sumie wpadłam cię, a w sumie teraz was, zaprosić na obiad w sobotę o trzeciej.

-Joseph nie marudził?

-Jego nie będzie. Siedzi na delegacji do następnego czwartku.

-Całe szczęście.

-To przyjdziecie?

-Raczej tak. Dam ci jeszcze znać.

-No dobrze. To ja będę uciekać. Do zobaczenia Rose.

-Cześć…

Byłam zmieszana. Ja i Michael w intymnej sytuacji, a tu nagle… Chwila, Chwila. W jakiej sytuacji?! No właśnie! Co to miało być?! On chciał mnie pocałować! No ale ja w sumie też nie specjalnie się broniłam. To się musi skończyć. Nie możemy się do siebie zbliżyć. Przynajmniej na razie.

-To… może pójdę porozmawiać z Alex.

-Poczekam na dole. Zacznę robić kolację.

Wyszłam z jego pokoju i skierowałam się do sypialni mojej młodszej siostry. Zapukałam i zajrzałam do środka:

-Alex?

-Co chcesz?- siedziała obrażona na łóżku, tyłem do drzwi.

-Porozmawiać.

-Nie mam ochoty.

Usiadłam obok niej na łóżku.

-Przepraszam, że wtedy tak na ciebie nakrzyczałam. Nie chciałam tego. Mi też jest brak mamy, ale musimy sobie poradzić. Jeszcze mam problemy z pieniędzmi mamy…

-To niech Michael ci pomoże- rzuciła już wesoła.

-Nie chcę, żeby Mike dawał mi jakiekolwiek pieniądze- uśmiechnęłam się.

-Dlaczego?

-To zbyt skomplikowane. Jakoś dam sobie radę. Pójdę do pracy i coś się wymyśli.

-A twoje studia?

-Zrezygnuję z nich.

Przytuliła mnie.

-Przykro mi.

-Mnie też, ale czasem życie układa się inaczej, niż chcemy. No, ale zejdź za piętnaście minut na kolację, dobra?

-Dobra.

-Grzeczna dziewczynka.

Pogłaskałam ją po włoskach i poszłam na dół do kuchni. Michael męczył się z tosterem.

-To nie tak- zaśmiałam się- Musisz najpierw nastawić temperaturę- wyręczyłam go.

-Diabelne ustrojstwo- mruknął- Dogadałyście się?

-Tak, chyba tak. Muszę potem usiąść i poszukać ogłoszeń pracy.

-Wiesz, że nie musisz tego robić- pogłaskał mnie po policzku.

-Muszę Michael. Inaczej się nie da.

-Wiesz, że ci dam pieniądze.

-Ale ja ich nie chcę.

Spojrzał na mnie ze współczuciem.

-Będzie dobrze- szepnął i chciał mnie przytulić, ale się odsunęłam.

-Miejmy nadzieję.

Spojrzał na mnie zdziwiony i spuścił głowę. W tej chwili przyszła Alex.

-Co jemy? Co jemy?- wskoczyła na krzesło przy stole.

-A co pani sobie życzy?- zapytał Michael.

-Tosty z dżemem!- mała wróżbitka.

-Akurat się robią- puścił jej oczko.

Po kolacji usiadłam przy gazecie i wyszukiwałam ogłoszenia. W pewnej chwili przysiadł się Mike.

-Jak idzie?

-Okropnie. Jest mechanik, elektryk, opiekunka do dzieci i robotnik. Na razie tyle.

-A to?

Spojrzałam tam, gdzie wskazywał. Pomocnik weterynarza. Chyba się nada.

-Dobry pomysł. Może coś mi się tam uda zdziałać. Ale zadzwonię do nich jutro. Dzisiaj jest już za późno. Idę pod prysznic.

Wstałam i skierowałam się do łazienki. Nie ma to, jak ciepła woda, masująca ciało, po całym dniu wrażeń. Nie siedziałam za długo. Ubrałam piżamę i weszłam do sypialni Michaela. Ostatnia noc- pomyślałam- Od jutra już będę miała osobny pokój. Po jakimś czasie przyszedł właściciel całego domu. Cmoknął mnie w czoło i powiedział:

-Słodkich snów Rose.

-Słodkich Mike- uśmiechnęłam się i udałam do krainy snów…