Specjalna notka...

Wiem, że miałam pisać HIstory, ale nie zdążyłam na dzisiaj. W zamian daję Wam to oto opowiadanko :3 Zapraszam do komentowania ^^
*********************************************************************************

-Alex, dwa razy suflet z czekoladą i lody tiramisu z owocami leśnymi!

-Się robi szefie!

Tak. Szefowa kuchni. Specjalista od deserów. To cała ja. Od siedmiu lat jestem mistrzem cukiernictwa. Może się zdziwicie, ale miałam dwadzieścia pięć lat. Po jakimś czasie suflety i lody były gotowe.

-Alex, mamy specjalnego gościa. Zrób swoje popisowe danie.

Popisowy torcik? Bardzo proszę, już przynoszę. Zajęło mi to może godzinę lub półtorej. Mój ulubiony tort czekoladowy z kilkoma warstwami pojechał na salę. Przyszedł mój pracodawca.

-Spisałaś się.

-Dzięki.

Przyszedł kelner.

-Alex, gość specjalny prosi cię do stolika.

-Czyżby mu nie smakowało?

-Nie sądzę. Ale lepiej chodź.

Poszłam za Rickiem na salę. Siedziała tam gwiazda muzyki pop. Michael Jackson. Niedawno wydał Thrillera.

-Witam. Szefowa kuchni Alex Dowson.

-Miło mi panią poznać. Michael Jackson. Chciałem pochwalić pani dzieło. Nigdy nie jadłem tak pysznego ciasta.

-Dziękuję. Schlebia mi to.

-Proszę usiąść.

Zajęłam miejsce naprzeciw niego. Spojrzał na moją dłoń, którą pokrywały liczne rany od ucięć nożem i ujął ją w swoją.

-Nie boli to pani?

-Boli. Ale się przyzwyczaiłam.

Ucałował moje rany, a mnie przeszedł dreszcz.

-Żeby się szybciej zagoiły.

Uśmiechnęłam się lekko.

-Mam dla pani propozycję. Szukam kucharki do swojej ekipy w Neverlandzie. Umie pani gotować też dania obiadowe i takie inne?

-Oczywiście. Zrobiłam w Londynie studia kulinarne. Spędziłam tam osiem lat. Mam kilka certyfikatów i uczył mnie szef Kurt Scheller.

-No to świetnie. Piękne CV.

-CV?

-Tak. Łażę od trzech tygodni po restauracjach i szukam kogoś, kto mógłby być moim kucharzem. I trafiłem na panią. Zgodzi się pani u mnie pracować?

Chwilę pomyślałam. W tej restauracji miałam swoje sukcesy, wspomnienia i przyjaciół. Ale może praca u pana Jacksona mnie czegoś nauczy. Raz się żyje.

-No dobrze, ale proszę mówić do mnie Alex. Staro się czuję, jak ktoś mówi mi pani.

-Ja tak samo. Mam dwadzieścia osiem lat, a czuję się na pięćdziesiąt.

-Bez przesady. Nie wyglądasz.

Pokazał mi swoje perełki.

-Czyli mamy uzgodnione- wyciągnął do mnie rękę.

-Raczej tak- uścisnęłam ją.

-Możemy zobaczyć się jutro u mnie na ranczu?

-Wedle życzenia.

Napisał mi adres i podpisał się na kartce.

-Do jutra Alex.

-Do jutra- uśmiechnęłam się.

Założył swój kapelusik i wyszedł. Skończywszy pracę, wróciłam do domu, wzięłam prysznic i położyłam się spać. Następnego dnia byłam już pod jego bramą. Podszedł do mnie jakiś mężczyzna. Pewnie ochroniarz.

-Witam, w czym mogę pomóc?

-Jestem umówiona z panem Jacksonem na rozmowę o pracę kucharki.

Spojrzał na mnie i wpuścił, kiedy pokazałam mu kartkę z podpisem Michaela. Poprowadził mnie do domu jego pracodawcy.

-Alex!- zakrzyknął szczęśliwy Michael, po czym mnie przytulił- Miło cię widzieć. Gotowa na teścik?

-Teścik?

-Jasne. Myślałaś, że tak cię zatrudnię bez testu?

Zaprowadził mnie do kuchni, gdzie stały najróżniejsze produkty.

-Chciałbym, abyś zrobiła mi jakiś deser.

Od razu zabrałam się do pracy. Po półgodzinie mój owocowy budyń był gotowy. Miał na sobie polewę karmelową.

-Mmmm. Pycha. Zdałaś egzamin. Zaraz pokażę ci pokój.

Na szczęście swoje rzeczy miałam ze sobą. No, przynajmniej kilka. Zaprowadził mnie do wielkiego pokoju z dwuosobowym łóżkiem z baldachimem.

-Wow.

-Podoba ci się?

-Tu jest… obłędnie… A co życzysz sobie na kolację?- zapytałam go.

-O nie. Dzisiaj ja coś wykombinuję. Musimy uczcić twój sukces.

-No dobrze.

-Ty w tym czasie możesz się rozluźnić, albo obejrzeć budynek. Za godzinę spotkajmy się na dole.

-Okej. To do potem.

Wyszedł. W ciągu tej godziny obejrzałam większość jego domu i zeszłam do jadalni.  Michael był ubrany w koszulę, a na małym stoliku stały dwa kieliszki, butelka wina i bruschetta z pomidorami.

-No nieźle- szepnęłam.

-Podoba się?

-Nie wiem co powiedzieć.

-Więc nie mów nic, tylko usiądź.

Odsunął mi krzesło i zasiedliśmy do kolacji…