A Place With No Name #10

Następny rozdział z tej serii. Rozdział jest trochę przykrótki, ale następny będzie dłuższy :)
Miłego tygodnia w szkole Wam życzę :) Dobrych ocen i uczcie się tam ;D
Zapraszam do czytania i komentowania :)
Pozdrawiam ;3
*********************************************************************************

Następnego dnia Michael znów musiał iść do studia. Siedziałam w kuchni, popijając kawę, kiedy usłyszałam huk. Do mnie wbiegła rozzłoszczona Brooke.

-Posłuchaj mnie wywłoko! Michael będzie mój, czy ci się to podoba, czy nie.

-Możesz sobie pomarzyć. Kocham Michaela.

-A skąd masz pewność, że on kocha ciebie?

Nic nie powiedziałam.

-A właśnie. Widzisz? Nie masz pewności. Czy słyszałaś kiedyś o jakiejś jego dziewczynie? Nie. Bo on o ty nie rozmawia. Zawsze je rozkochiwał i zostawiał. Ty wcale nie jesteś jego wielką miłością, tylko następną kobietą do zabawiania się.

-Wcale nie! Kłamiesz!

-Tak? To go zapytaj, ale wątpię, że ci to powie. Nie będzie sobie przecież szkodził, prawda? Ostatnio mi nawet mówił, że znalazł sobie następną naiwniaczkę. Zastanów się nad tym- powiedziała i wyszła.

Nie mogłam w to uwierzyć… Michael chciał mnie najpierw udobruchać po śmierci mamy, a teraz chce mnie wykorzystać.

-Alex!

Moja młodsza siostra zeszła na dół.

-Pakuj się szybko.

-Czemu?

-Po prostu się spakuj. Nie pytaj.

Alex poszła na górę i zaczęła pakować nieudolnie swoje rzeczy. Ja zrobiłam to samo i wyjechałyśmy. Wróciłyśmy do domu po mamie. Zamknęłam się w pokoju i zaczęłam płakać…

Perspektywa Michaela:

Wracałem szczęśliwy do domu. Wreszcie po kilku godzinnej pracy zobaczę mój skarb i wezmę go w objęcia.

-Kochanie, już jestem!

Stałem tak przez chwilę, ale Rose nie przyszła. Szukałem jej w sypialni, w kuchni, w gabinecie ale jej nie znalazłem.

-Jared, nie wiesz, gdzie jest Rose i Alex?

-Dziewczyny pojechały dzisiaj do domu.

-Co? Jak to?

-Tak to. Była tu dzisiaj Brooke i…

-Brooke?!

-No tak- odrzekł mój ochroniarz.

Nic więcej nie powiedziałem, tylko wsiadłem w samochód i pojechałem do Rose. Kiedy zapukałem, otworzyła mi moja ukochana.

-Czego chcesz?

-Rose, co się stało? Czemu odeszłaś?

-Nie udawaj niewiniątka! Przyznaj, że ja byłam następną łatwą laską!

-Co?! Nie! Skądże!

-Nie?! To czemu nie chciałeś rozmawiać o swoich byłych?

Przez chwilę nic nie mówiłem.

-No właśnie!

-Nie chciałem o nich mówić, bo zawsze leciały na moją kasę i nie lubię tego wspominać.

-Daruj to sobie! Zejdź mi z oczu.

Zamknęła drzwi. Chciałem je złapać i

przeszkodzić jej w tym, ale była szybsza. W takim razie czas pojechać do Brooke. Oj, zrobię jej taką jazdę, jakiej nie zapomni. Nie miała prawa wtrącać się w mój związek! Wyszedłem wściekły z samochodu i zacząłem uderzać pięścią w jej drzwi. W końcu mi otworzyła.

-Mikey!- ucieszyła się.

-Brooke, musimy pogadać- byłem bardzo zdeterminowany.

-Jasne. Chcesz herbaty?

-Nie chcę żadnej pieprzonej herbaty! Co nagadałaś Rose?!

-Jej? Nic. Porozmawiałyśmy sobie szczerze o waszym związku?

-Jakim zakichanym prawem wpieprzasz się w moje życie?!- wybuchłem.

-Bo ty możesz mieć tylko jedną kobietę i jestem nią ja!

-Wciąż do ciebie nie dotarło, że między nami nic nie będzie? Masz pojechać do Rose i jej to wszystko wyjaśnić!

-Oczywiście, ale pod jednym warunkiem.

-Co masz na myśli?

-Pójdziesz ze mną na następną galę rozdania nagród Grammy.

-Chyba żartujesz!

-W takim razie Rose nie usłyszy ode mnie ani słowa wyjaśnień.

Cały gotowałem się w środku. Czułem, jak obudził się we mnie wściekły wilk.

Podeszła do mnie i szepnęła mi do ucha:

-Będę czekała w środę o piętnastej.

Obróciłem się po chwili i wróciłem do auta. Usiadłem i uderzyłem dłonią w kierownicę, po czym oparłem na niej czoło. W tej sytuacji Brooke może mną dyrygować jak tylko chce. Jestem w punkcie bez wyjścia. Ale zrobię wszystko, żeby odzyskać Rose. Wszystko…