A Place With No Name #13

Witajcie.
Wiem, jak zwykle późno dodaję notkę, ale tak już jest. Mamy ponad 4000 wyświetleń. Więc co proponujecie na N.S.? Jakieś ciekawostki? A może mam odpowiedzieć szczerze na Wasze wszystkie zadane pytania? Wybór należy do Was. A tymczasem zapraszam ;)
P.S. Proszę się nie czepiać, że to Wszystko tak szybko leci. Wiem co robię. Trochę wiary we mnie xD
*********************************************************************************

Następnego dnia Rose wróciła ze mną do Neverlandu. Zanim weszła, wziąłem ją na ręce.

-Co ty robisz, wariacie?!- zaśmiała się.

-Przenoszę cię przez próg. Witaj z powrotem.

Objęła mnie za szyję i pocałowała.

-Tylko, że przez próg przenosi się żonę.

-Więc już się przyzwyczajaj.

-Co masz na myśli?

Postawiłem ją na środku salonu i wyciągnąłem z kieszeni małe pudełeczko. Klęknąłem na jedno kolano.

-Chciałem to zrobić wieczorem przy kolacji, ale nie zostawiłaś mi wyboru. Tak więc Rose?

-Tak?

-Zostaniesz moją żoną?

Zasłoniła usta dłońmi, a w jej oczach dostrzegłem łzy szczęścia.

-Oczywiście Michael.

Uniosłem ją do góry, okręciłem w kółko i postawiwszy ją na ziemie, założyłem jej pierścionek.

-A wieczorem zapraszam cię na kolację. Sam ją zrobię. Co ty na to?

-Sam zrobisz?

-Mhmmmm- wymruczałem w jej szyję i w nią pocałowałem.

-No dobrze.

-Świetnie. Więc teraz niech moja królowa rozsiądzie się w salonie, a ja wszystko przygotuję- cmoknąłem ją w usta.

KILKA GODZIN PÓŹNIEJ:

-Kochanie, kolacja!- zawołałem, ale nikt nie przyszedł.

Poszedłem do salonu. Rose spała skulona w kulkę na kanapie, pod kocykiem. Klęknąłem obok i pocałowałem ją w czoło.

-Kotku- szeptałem- Rose. Chodź jeść.

Delikatnie otworzyła oczy.

-To już?

-Mhm. Jesteś głodna?

-Jak wilk.

-Moja wilczyca- zaśmiałem się i pocałowałem ją- Ale chodź już, bo wystygnie.

Pomogłem jej wstać i zaprowadziłem do kuchni. Nalałem nam wina i nałożyłem bagietkę z przyprawami. Kiedy Rose wzięła pierwszy gryz, zapytałem:

-Smakuje?

-Jest genialne. Będę pamiętać, kto ma robić obiady Panie Kucharzu- puściła mi oczko.

-Dla mojego słoneczka wszystko- pocałowałem ją w dłoń.

-Kocham cię.

-Ja też cię kocham- uśmiechnąłem się.

PÓŁ ROKU PÓŹNIEJ:

-Wcale nie jesteś gruba- zaśmiałem się.

-Michael, spójrz na mnie. Widzisz tę oponkę?- szczypnęła się w brzuch.

-Jakoś miesiąc temu w suknie ślubną się mieściłaś.

-No właśnie! A teraz w nią już nie wejdę.

-Kochanie, spójrz na mnie.

Podniosła wzrok.

-Jesteś przepiękna i chuda. Nie wiem, czemu masz kompleksy. Spójrz- wskazałem na lustro i objąłem ją od tyłu w pasie, kładąc głowę na jej ramieniu- Co widzisz?

-Nas…

-A dokładniej?

-Jak ty mnie przytulasz…

-Właśnie. Więc dla mnie bez znaczenia, czy będziesz hipopotamem, czy baletnicą, ja i tak będę cię kochał najbardziej na świecie.

Odwróciła się do mnie.

-Czyli nie utyłam?

-Ani trochę. Masz taką samą figurę, jak sprzed ślubu.

Przyciągnęła mnie do siebie i pocałowała.

-A teraz… Czy moglibyśmy porozmawiać?- zapytałem.

-Oczywiście. A o czym?- usiedliśmy na łóżku. Ująłem jej dłonie.

-Bo… pomyślałem, że to już odpowiedni czas, żeby… starać się o dziecko…- pogłaskałem się po karku z zakłopotania. Nie wiedziałem, co odpowie.

-Jesteś już gotów?- zapytała mnie.

-Bardziej nie będę. A ty?

-Ja chyba też. Ale proszę, nie naciskaj na mnie, zgoda? Jeżeli będę miała zajść w ciążę, to zajdę, dobrze?

-Oczywiście kotku. Dziękuję- pocałowałem ją.

-Tylko, że ty też musisz włożyć w to trochę pracy- uśmiechnęła się zawadiacko.

-Już ja wiem, co muszę robić- puściłem jej oczko- A teraz lecę jeszcze do studia. Wrócę za godzinkę. No, może dwie. Kocham cię.

-Ja ciebie też.

Uśmiechnąłem się i wsiadłem do samochodu. Nareszcie moje marzenie się spełni. Będę miał dzidziusia. Przez cały czas o tym myślałem. Jeśli będzie to synek, to nauczę go grać w piłkę, strzelać z pistoletów na wodę, jeździć na rowerze, a jak córeczka, to będę jej robił warkoczyki do szkoły, trzymał za ręce, podczas nauki na rolkach i uczył jazdy na konikach. A do tego wliczają się jeszcze starania. Oh, Michael, ty stary byku. Najwyższy czas.

-Mike! Co jest z tobą? Nie nagraliśmy dzisiaj żadnego kawałka- z transu wyrwał mnie Quincy.

-O, wybacz Q, ale zamyśliłem się.

-Właśnie widzę. A nad czym tak właściwie?

-Ale nikomu nie powiesz?- pokręcił głową i się nachylił- Planujemy z Rose dziecko- szepnąłem.

-Naprawdę? Ty stary psie!- zaśmiał się i poklepał mnie po plecach- Wiedziałem, że niedługo tak będzie.

-Serio?

-Jasne. Ty i Rose jesteście zgrani jak frytki i keczup. Czekaj, może to nie za dobre porównanie. O wiem. Jak kowboj i koń.

-Mam rozumieć, że ja jestem jej koniem?- zaśmiałem się.

-No wiesz. Nie wiem w jakich pozycjach wy to robicie- zarumieniłem się i przewróciłem oczami.

-Zależy jaki mamy dzień- zażartowałem.

-O, to jeszcze lepiej. Jakieś zróżnicowanie w życiu erotycznym się przyda…

-Quincy, już wystarczy- zawstydziłem się.

-No co? Tak już jest. Wracaj tam do niej. Płytę skończymy kiedy indziej. I udanych starań.

-Dzięki.

-I daj znać od razu, jak się dowiesz, że zostaniesz tatusiem, jasne?

-Się rozumie!- krzyknąłem w biegu do auta.

Odpaliłem silnik i pojechałem do domu. Wbiegłem z hukiem do domu, porwałem Rose na ręce i zamknąłem nas w sypialni.

-Michael. Poczekaj- przystopowała mnie.

-Co się stało?

-Wiesz, że jeżeli ci… znaczy nam… się uda, to będę potem gruba?

Zaśmiałem się.

-Masz obsesję na punkcie swojej figury, wiesz?- uśmiechnąłem się.

-Wiem, ale chcę ci się podobać.

-Zawsze będziesz mi się podobać. Niezależnie od swoje sylwetki. A jak będziesz nosiła w brzuszku naszego dzidziusia, to będę miał więcej do kochania.

Pocałowała mnie i kontynuowaliśmy naszą czynność. Kochałem ją jak szalony i chciałem mieć z nią dziecko. Chciałem mieć w końcu szczęśliwą rodzinę…